اين خواب عجب چيز خوبيه... يه خلاء عميق! يه حالت خلسه بين مرگ و زندگي. يه جور رفتن از زندگي كه توش هستيم به يه دنياي ديگه...
كلا خواب رو دوست دارم. احساس عجيبي به اين حالت دارم. حالتي كه تقريبا بين تمام موجودات مشتركه. بعد از خستگي يه روز... بعد از ساعت ها دويدن براي غذا و به دست آوردن امنيت... بعد از به دست آوردن خيلي از لذت هاي مادي... مي ري كه بخوابي... خوابي كه فقط خودت توش هستي و خودت... تنهاي تنها...
تو خواب حتي نگراني درباره فردات نداري. اصلا تو اون حالت هيچ غمي نداري... گريت نمي گيره. شادي رو حس نمي كني. حسي به جز حس خوب خوابيدن نداري.. و به نظرم اين يعني بهترين حالت زندگي...
من فكر مي كنم خواب يه جور مرگه. يه مرگ كوتاه. رفتن به دوردست ها و بودن در كنار خود ادم. خواب يعني رفتن به روياهايي كه تو بيداري حتي قادر نيستي بهشون فكر كني... اما تو خواب... ميري و خودتو حس مي كني تو تمام روياهات. مي ري و مي ري تا مي رسي به جاهايي كه هيچ وقت اونجا نبودي. با كسايي كه شايد هيچ وقت نديديشون و يا ديديشونو و ...
خواب رو دوست دارم. حس تو خواب بودن رو دوست دارم. وقتي كه كاملا ذهنت از اين دنيا رها مي شه و ديگه هيچي رو حس نمي كني... اصلا گاهي مي شي يه آدم ديگه. اوني كه خودت مي خواي. ديگه نقش بازي نمي كني... تو خواب خودتي... خود خودت...
شب رو با خواب دوست دارم. عمق شب رو به خاطر عمق خواب و دور شدن از دنيا دوست دارم... دلم يه خواب عميق مي خواد... و شايد يه خوابي بلند تر از خواب هاي هر شب...
پي نوشت: دلم عجيب گرفتست... هواي سفر نداري؟؟
سری دوم عکسهای گبی اسپینو و الیزابت گوتیرز در مراسم L`oreal Paris USA